Elk seizoen lijkt het erop dat de laatste Europese wedstrijden in lange tijd zijn aangebroken, maar bijna elk jaar opnieuw weet AZ toch weer op wonderbaarlijke wijze af te dwingen dat het Europa League mag spelen. In alweer het tiende Europese seizoen sinds 2004 rolde na de twee moeizaam bereisbare voorrondes een prachtige loting voor de poulefase uit de UEFA-kokers. Naast de relatief grote naam Bilbao en het op rij-afstand gelegen Augsburg was Partizan Belgrado op voorhand het spannendste affiche. Servië is voor velen onontgonnen gebied, Belgrado een vrij onbekende stad die door de meesten vooral geassocieerd wordt met de Balkanoorlog en de NAVO-bombardementen in 1999 en Partizan is een grote club met een beroemde én beruchte aanhang.
Sommigen haakten juist af vanwege de slechte reputatie van de reisbestemming, maar uiteraard hadden de thuisblijvers weer eens ongelijk. Belgrado toonde zich een leuke én veilige stad, de Serviërs bleken vriendelijk en in het geval van de vrouwen vaak bloedmooi en de sfeer bij Partizan was donderdagavond heel aardig, maar vanwege het halflege stadion zelfs wat tegenvallend en al helemaal niet vijandelijk. Daarbij is naast de totaal onnodige nederlaag van een slap AZ ook direct het enige minpunt van de trip genoemd: de wedstrijd. Traditioneel was het daarbuiten weer een prachtig avontuur.
Reizen op de wedstrijddag is niet ideaal en voor de meesten ook vrij uitzonderlijk, maar aangezien de vlucht vanaf Eindhoven op donderdagochtend veruit de beste optie was kozen de meeste AZ’ers er toch voor om zich tussen het werkvolk door naar de Brabantse luchthaven te banen op zo’n twaalf uur voor de aftrap zo’n 1800 kilometer verderop
De eerste autogangers zijn ondertussen al op de luchthaven
Rond half tien verlaten we de grauwe Nederlandse kou…
…om twee uur later uit te stappen in een zonnig en heet Belgrado
Om het vakantiegevoel te stimuleren kan hier niet met euro’s betaald worden en moeten er dinars worden gepind. Dat ziet er meteen indrukwekkend uit, maar 10.000 dinar is omgerekend zo’n 80 euro
Het is lekker warm in Belgrado, dus besteden sommigen de eerste dinars aan een ijsje
Met de bus richting stad
Entree in Belgrado
Op weg naar het hotel, waar we ontvangen werden door een agent in burger, even later gevolgd door twee agenten in uniform die ervoor wilden zorgen dat hun buitenlandse gasten geen gevaar zouden lopen. Servië wil graag bij de EU en kan niet gebruiken dat een paar EU-burgers iets overkomt. Toen we even later terugkwamen kwamen wéér twee andere agenten binnen die dezelfde vragen stelden om ze ‘de nieuwe shift’ waren. En ’s avonds zat er tot 7:00 uur ’s ochtends drie man op het terras bij de ingang om de entree te bewaken…
Aan aandacht geen gebrek dus, al werden we op straat verder met rust gelaten en konden we onze aandacht op belangrijker zaken richten
Op weg naar een terras vlakbij dit Trg Republike (plein van de republiek)
De hoogste tijd voor een eerste biertje en lunch op Servische bodem
Om na een klein rondje stad…
…met onder meer uitzicht op het stadion van FK Cukaricki, waar Rajko Brezancic vandaan komt…
…neer te strijken op het terras van de Ierse pub. Geen Europese uitwedstrijd zonder een bezoek aan de Ierse pub!
Zit je net lekker te pilsen, stort de pub in
Het kan allemaal in Servië, waar het ene gebouw net wat beter onderhouden is dan het andere
Als de wedstrijd nadert maar even snel wat eten bij de KFC
En op naar de door AZ geregelde combibus waar de politie bij ons hotel dan weer niets van wist – communiceren kun je leren
Ondanks dat het niet verplicht was, maakten de meeste supporters gebruik van deze optie om naar het stadion te reizen. In tegenstelling tot de daadwerkelijke buscombi konden de blikken bier gewoon mee
Onder begeleiding van de Polidzija rijden we het centrum uit richting Stadion Partizan, een ritje van zo’n vijftien minuten
Het is nog rustig als we zo’n anderhalf uur voor de aftrap arriveren, maar uiteraard is er wel al genoeg politie present
Trap af door een park en het uitvak in
Klassieke lichtmasten
Na wat onderhandelingen met de politie mogen er precies twee spandoeken vooraan hangen en moet de rest rond de trap hangen. De precieze argumentatie was niet helemaal duidelijk, maar het leek erop dat ze bang waren dat ze gejat zouden worden of de thuisfans te veel zouden provoceren…
Maar ook hier hangen ze prima
Van Alkmaar de Victorie
Genoeg bewaking bij de catering
Mooi uitzicht op de hooggelegen tempel van St. Sava, die vanuit bijna de hele stad te zien is
En dan gaan we om 21:05 uur maar eens voetballen, zestien uur na vertrek uit Alkmaar en anderhalf uur na aankomst in het stadion
AZ begint beroerd en komt dan ook totaal onnodig achter te staan tegen het beperkte Partizan
Zij zijn er wel blij mee
Even later gaan zelfs de shirts uit bij Grobari. Het lijkt hier de Bijlmer wel
Lekkere curva, dat wel. Ook al is het niet helemaal vol
Via Jop van der Linden wordt het na een half uur toch 1-1, waarop een paar supporters naast ons zich even laten zien
Gezellig
Gelukkig is daar de politie om te verwensingen te vertalen en nog wat stoere verhalen op te hangen over de oorlog in de jaren negentig
Verder valt het qua sfeer niet mee in het halflege stadion, waar Grobari aan de overkant zich weliswaar negentig minuten goed laat horen maar waar verder niet meer fanatisme of agressie is dan bij een gemiddelde eredivisiewedstrijd
Ook het emmertje met grijper voor vuurwerk hoeft niet gebruikt te worden
Partizan maakt 3-1, de 3-2 van AZ komt te laat. AZ verliest daardoor volkomen onnodig de eerste poulewedstrijd tegen de zwakste tegenstander uit de groep. Zelfs de Serviërs waren verbaasd dat het redelijk bekende ‘AZ Alkmaar’ zo slecht speelde
We druipen weer af richting centrum, waar bij een deel van de groep het licht uitgaat en het hotel wordt opgezocht terwijl een ander deel nog even gaat kijken op de partyboten die in de rivier de Sava liggen
Na een korte nacht aan het ontbijt voor de tweede dag Belgrado
Bij de toeristenstalletjes zijn shirts van Poetin populair
Naast het fort op de hoek waar de rivieren Sava en Donau samenkomen liggen basketbalvelden van Partizan én Rode Ster
De tanks uit de voorbije oorlogen staan trots opgesteld voor de muren
Prima terrasje, waar de AZ-selectie een dag eerder koffie had gedronken en waar een ander deel van de groep deze vrijdag van ’s ochtends tot ’s nachts zou blijven zitten
Uitzicht op de buitenwijken met op de voorgrond Donau en Sava
Novi Beograd
Sommigen dachten dat deze tekst voor heel Belgrado gold, maar het gaat slechts om een klein deel van het fort dat op instorten staat
De partyboten zien er een dag later toch wat minder indrukwekkend uit
Mooi uitzicht op Belgrado aan de oevers van de Sava
De nieuwe generatie voetbalt in het park
Terwijl de kranten schrijven over de huidige generatie
Dan maar eens een taxi pakken om een kijkje te nemen bij het stadion van Rode Ster
Daar doemen de lichtmasten al op
Graffiti genoeg
Ook aan stickers geen gebrek
Marakana is met 55.000 plaatsen een stuk groter dan het stadion van Partizan (32.00)
De supporters bepalen hier wat er gebeurt bij de club, dus heeft Delije ook een enorme fanshop in het stadion
Hier kun je bijvoorbeeld t-shirts kopen met foto’s van rellen tegen Partizan
Of uit de hand gelopen Europese uitjes tegen Aris Saloniki
Een keerzijde is er ook aan de enorme, bloedfanatieke en goed georganiseerde maffia-achtige groepen. Deze capo werd onlangs doodgeschoten en afgelopen zaterdag werd opnieuw een leider van Delije vermoord
Het assortiment is enorm
Net als de stickerverzameling waar geen dubbel exemplaar bij zit
De curva de Delije met uitzicht op de stad
Prachtig stadion, dat gevuld erg indrukwekkend moet zijn
Terwijl bij het stadion supporters van Rode Ster vertrekken voor de uitwedstrijd tegen Jagodina lopen wij naar het verderop gelegen stadion van Partizan
Aan deze kant waren we gisteren namelijk nog niet geweest
Ook hier veel graffiti van alle subgroepen van Grobari, waaronder Alcatraz, Shadows en Headhunters
Maar ook een mooie schildering van het elftal dat in 1966 als eerste Oost-Europese club de finale van de Europacup haalde
Ook binnen nog even een kijkje nemen
De ingangen van Grobari, met onder meer graffiti van Alcatraz, de grootste groep
Het gisteren nog kolkende uitvak is nu leeg
Dan maar weer eens de stad in
De typisch Oost-Europese straten door
Op weg naar een eettentje in een meer traditioneel (en toeristischer) deel van de stad
’s Avonds een terrasje pakken en met half Belgrado de halve finale van het EK basketbal kijken. Favoriet Servië is echter niet opgewassen tegen Litouwen
Tegenover ons terras is de plek waar Toulouse-supporter Brice Taton in 2009 naar beneden viel na rellen met supporters van Partizan en overleed. Hoewel niet bewezen is dat hij werd geduwd – waarschijnlijk vluchtte hij over het hekje en verwachtte hij de afgrond niet – werden twaalf supporters veroordeeld voor betrokkenheid bij de dood van Taton. Rechtszaken tegen Partizan-supporters lopen nog altijd. De angst voor nieuwe incidenten verklaart ook de aanwezigheid van de politie in de hotels van AZ-supporters, al waren er eerder dit seizoen ook 1500 uitbundige supporters van Besiktas zonder problemen aanwezig in Belgrado
De laatste avond alweer, tijd voor nog een terrasje
En als die sluiten maar gewoon blikken tikken
Tot het weer tijd is om naar de boten op de Sava te gaan
Allemaal verschillende tenten met diverse muziek op een prachtige plek
Vrijdagavond, dus is het een stuk drukker dan een dag eerder
Als de ochtend nadert keren we maar weer eens terug richting hotel
Dat aan de overkant ligt
Voor 1,30 euro ontbijten met broodje, fris, cake én yoghurt. Kan slechter
De hoofdstraat in het centrum is afgesloten voor skatewedstrijd
Een laatste bijdrage aan Belgrado
Voor we weer koers zetten richting vliegveld
Ouderwetse borden met vertrektijden
Maar ook de nieuwe technologie heeft Servië bereikt
Nog even wachten in de krappe vertrekhal
En dan laten we Servië weer achter ons
In het vliegtuig compenseert de één z’n gemiste nachtrust en drinkt de ander nog een biertje op een mooi weekend
Bij terugkomst in Eindhoven staat de thuisstad alweer op de borden
En als de autogangers krap 24 uur voor vertrek naar Groningen weer Alkmaar binnenrijden komt definitief een einde aan een memorabel weekend.
